Fuomo

Człowiek człowiek, stworzenie niewdzięcznej natury, co wierzy, że gwiazdy i galaktyki zostały przyniesione na jego cześć. Pół-małpa, pół-bestia, co może wysiłkiem wspiąć się do boskości, lecz poświęcając jej słowo, serce, pasje i życie: czcza zgroza i marny cel.

Widzem, co zaklina niebiosa przyjemnością i tańczy podług tonu piekieł, raz zrodzony aby dać świadectwo, potem — wystarczy zniknąć ze sceny — gdzież jest różnica? Nie mam szacunku dla cyfr jak pieczęci, Ci z mojej zgrai z nieskończonego wdzięku gwiezdnych światów. Kto jeszcze odważy się przyjąć podarki Empyreum, co odnajdując godność żeby być człowieczym, w tym żałosnym teatrze co zapomina się w wiecznym...